Καταστροφή ονείρων

Ποτέ δεν πρόκειται να τελειώσει η ανθρώπινη περιπέτεια αλλά και η ανθρώπινη ευπιστία. Πάντα ο άνθρωπος θα πιστεύει πως τα όνειρά του θα δικαιωθούν. Αλλά και πάντα θα αγνοεί πως ο ίδιος καταστρέφει τα όνειρά του με το να ξυπνά κάθε πρωί. Κάθε πρωί και όχι για πάντα. Μία και μόνη φορά.

Και θα δεις…!

Ο Τζέησον – Ιάσονας Μανωλόπουλος, ελληνοκαναδός επενδυτής, μικρός σε ηλικία, με πλούσιες εμπειρίες, έγραψε το βιβλίο με τίτλο Το απεχθές χρέος της Ελλάδος, εκδ. Μελάνι, όπου κάνει μερικές πολύ σοβαρές παρατηρήσεις για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Μεταξύ άλλων θέτει το ερώτημα «πού πάει η Ελλάδα;» και «τι χώρα θέλει να είναι η Ελλάδα;».
Ερώτημα που δεν αφορά μόνο την οικονομική κατάσταση της χώρας μας, αλλά και την ίδια την ελληνική κοινωνία. Η προεκλογική περίοδο που ζούμε αναδεικνύει αυτό το ερώτημα ως μέγιστο ζήτημα. Το περίεργο είναι ότι κανείς επίσημος πολιτικός δεν θέλει να το απαντήσει.  Όλοι πορεύονται λέγοντας, «δώσε μου την εξουσία και θα δούμε».
Ή μάλλον «…και θα δεις» !!!

Χαμουτζήδες, ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ.

Τελευταίο, αλλά κάθε άλλο παρά ήσσονος σημασίας συμπέρασμα:
Η μάχη θα κριθεί στο Λεκανοπέδιο.
Όπως τότε, το 2000, στην πιο οριακή και… περίεργη εκλογική αναμέτρηση της Μεταπολίτευσης.
Στη Β’ Αθηνών και την Περιφέρεια Αττικής.
Εκεί θα κριθεί το μέλλον του τόπου.

Οπότε: Χαμουτζήδες, ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ.

Ο γάιδαρος του Μπρεχτ και η αλήθεια.

Στα δοκίμια του Μπέντζαμιν και στις συναντήσεις του με τον Μπρεχτ ο μεγάλος εκείνος διαλεκτικός δοκιμιογράφος φιλόσοφος αναφέρει πως ο γερμανός δραματουργός πάνω στο γραφείο του είχε έναν ξύλινο γαϊδαράκο που το κεφάλι του ήταν κινητό και το είχε στρέψει προς τον τοίχο, όπου υπήρχε καρφιτσωμένη μια αφισέτα που έγραφε: «Η αλήθεια είναι συγκεκριμένη». Ο Μπρεχτ είχε κολλήσει στο στόμα του γαϊδαράκου μια «φούσκα» τύπου κόμικς που έγραφε: «Ναι, αλλά θέλω να το καταλάβω κι εγώ»!
…Μία εβδομάδα πριν από τις καθοριστικές για το μέλλον αυτής της τραγικής χώρας εκλογές νιώθω σαν τον γαϊδαράκο του Μπρεχτ και άλλοτε με παράπονο, άλλοτε θυμωμένος και άλλοτε περιδεής, απευθυνόμενος στις ποικιλώνυμες ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων, ζητώ να μάθω αφού το κατανοήσω καλά, ώστε να αποφασίσω πού και πώς θα κατευθύνω την ψήφο μου, τι το συγκεκριμένο υπάρχει στις ποικίλες εκδοχές της αλήθειας που επικαλούνται στα τηλεοπτικά και τα χάρτινα μπαλκόνια.
Το γνωρίζω από την εποχή του Ηράκλειτου και των μαθητών του, των σοφιστών, τους οποίους εγώ τουλάχιστον τιμώ ως τους πρώτους επιστήμονες της πνευματικής ιστορίας (κατανοώντας ωστόσο και την πολεμική του Σωκράτη και τις προκαταλήψεις, αριστοκρατικές άλλωστε, του Πλάτωνος) ότι η αλήθεια είναι σχετική και πιθανόν η απόλυτη αλήθεια, αν υπάρχει και δεν είναι φάντασμα και μορμολύκειο, είναι αρχή απόλυτη, αυτονόητα και λογικά αυταρχική, τυραννική και τρομακτική. Η αλήθεια είναι σχετική, αλλά οφείλει να είναι συγκεκριμένη.
 Πρέπει να γνωρίζουμε και επιμέρους αναγνωρίσιμα στοιχεία της. Πώς μπορεί και ο ξεροκέφαλος και πεισματάρης γαϊδαράκος να καταλάβει τη συγκεκριμένη αλήθεια, αν η ίδια δεν προσφερθεί να συγκριθεί…..
Σχετική η αλήθεια, είπαμε. Τι καταλαβαίνει ο γαϊδαράκος από καθεμιά ξεχωριστά. Αυτός πρέπει να κατανοήσει, γιατί αυτός ως υποζύγιο θα φορτωθεί τα βάρη, αυτός θα μεταφέρει το φόρτωμα, αυτός θα χρειαστεί παχνί, σαμάρι, δρόμο χωρίς γκρεμούς, νερό και πανδοχεία. Προβλέπεται από τη συγκεκριμένη γενική σχετικά αλήθεια σανός και αυτός θα τον προστατέψει από τις ενοχλητικές αλογόμυγες.
Κ. Γεωγουσόπουλος, ΤΑ ΝΕΑ, 9 Ιουνίου 2012

Εθνικά υπεύθυνοι

Εθνικά υπεύθυνοι
Σε μια εβδομάδα από σήμερα ενδεχομένως να συνειδητοποιήσουμε ότι στο μάταιο τούτο κόσμο δεν είμαστε μόνοι. Να γίνει αντιληπτό ότι πέρα από λίγο κρασί λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μας (Τσίπρας), υπάρχει μια Ευρώπη και μερικά κράτη που μας έχουν δανείσει κάποια ψιλά και περιμένουν από μας να συζητήσουμε μερικές… λεπτομέρειες. Μια απ’ αυτές είναι και το Μνημόνιο. Διότι μπορεί τα χαστούκια του Κασιδιάρη να ηχούν με κρότο στα μάγουλα της Δημοκρατίας, αλλά οι σφαλιάρες που θα πέσουν στη χώρα θα προκαλέσουν ανήκεστο βλάβη. Προφανώς την επομένη των εκλογών θα χρειασθεί, αντί ο καθένας να λέει τις σαχλαμάρες του στα κανάλια, μια υπεύθυνη και σοβαρή κυβέρνηση να συζητήσει με τους δανειστές μας. Είναι δεδομένο ότι το Μνημόνιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Όχι γιατί θα το καταγγείλει μονομερώς ο κ. Τσίπρας, αλλά γιατί η Ευρώπη έχει καταλάβει ότι το Μνημόνιο απέτυχε. Αν επιμείνουμε στη λογική της «μαγκιάς», είναι βέβαιο ότι θα κάνουν κι αυτοί το κέφι τους και θα προκαλέσουν κρίση ρευστότητας. Πολύ απλά θα σταματήσουν τη χρηματοδότηση. Αν όμως προκύψει μια εθνικά υπεύθυνη κυβέρνηση συνεργασίας, η οποία θα συζητήσει στη βάση του αμοιβαίου συμφέροντος την αναθεώρηση του Μνημονίου, τότε σε συνδυασμό με την κατάργηση μέτρων που το συνοδεύουν και προκαλούν ύφεση, η οικονομία θα ανακάμψει, η αγορά θα ξαναβρεί τους ρυθμούς της, ενώ θα αποκατασταθεί η κοινωνική συνοχή. Έτσι απλά. Αρκεί να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε μόνοι, αλλά πολύ εύκολα μπορεί να μείνουμε μόνοι.

 

Απολεσθέντα 13.00

ΕπιλογέςMichel Fais
Καλημέρα.
Απολεσθέντα 13.00, του Μισέλ Φάις | Protagon
http://www.protagon.gr/
Υπάρχουν κάποιες πόρτες που δεν ανοίγουν πλέον, κάποια κατώφλια που δεν διαβαίνονται ξανά, κάποιες σκάλες που ούτε ανεβαίνουν ούτε κατεβαίνουν. Είναι οι πόρτες, τα κατώφλια και οι σκάλες του γενέθλιου σπιτιού και της γενέθλιας πόλης.....

Οι ιδέες δεν έχουν ημερομηνία λήξηςΣαν σήμερα, στις 30 Μαΐου του 1978, ο Φρανσουά Βολτέρος άφηνε την τελευταία πνοή του στο Παρίσι, την πόλη που φώτισε και ο ίδιος, με το καθαρό και ατίθασο πνεύμα του. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι θεωρείται μάλλον η πιο εμβληματική μορφή του Διαφωτισμού, του Κινήματος ιδεών που έμελλε να αλλάξει για πάντα και καθοριστικά το πως αντιλαμβάνονται οι κοινωνίες των ανθρώπων τις συνθήκες συμβίωσης και δραστηριοποίησής τους.
Η διάσωση των μηνυμάτων που κόμιζε και η αντοχή που επέδειξαν οι ιδέες του, δια μέσω των αιώνων, επιβεβαιώνουν πολύ απλά ότι, πράγματι, οι ιδέες δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Ούτε φυσικά ληξιαρχική πράξη θανάτου.
Κι αν η φράση “δεν συμφωνώ ούτε με μια λέξη από όσα λες, αλλά θα υπερασπιστώ, και με το τίμημα της ζωής μου ακόμη, το δικαίωμά σου να λες ελεύθερα όσα πρεσβεύεις”, αποτελεί μια εκκωφαντική και διαχρονική ωδή στην ελευθερία της γνώμης και της διατύπωσής της, τι να πει κανείς για μια άλλη, εξίσου ιστορική ρήση του: “Η κοινή γνώμη είναι τόσο πολύ η βασίλισσα του κόσμου, που όταν το δίκαιο θέλει να την πολεμήσει, καταδικάζεται σε θάνατο”. Η κοινή γνώμη..., η ευθυνόμενη για τα δεινά των εθνών.