Στα δοκίμια του Μπέντζαμιν και στις συναντήσεις του με τον Μπρεχτ ο μεγάλος εκείνος διαλεκτικός δοκιμιογράφος φιλόσοφος αναφέρει πως ο γερμανός δραματουργός πάνω στο γραφείο του είχε έναν ξύλινο γαϊδαράκο που το κεφάλι του ήταν κινητό και το είχε στρέψει προς τον τοίχο, όπου υπήρχε καρφιτσωμένη μια αφισέτα που έγραφε: «Η αλήθεια είναι συγκεκριμένη». Ο Μπρεχτ είχε κολλήσει στο στόμα του γαϊδαράκου μια «φούσκα» τύπου κόμικς που έγραφε: «Ναι, αλλά θέλω να το καταλάβω κι εγώ»!
…Μία εβδομάδα πριν από τις καθοριστικές για το μέλλον αυτής της τραγικής χώρας εκλογές νιώθω σαν τον γαϊδαράκο του Μπρεχτ και άλλοτε με παράπονο, άλλοτε θυμωμένος και άλλοτε περιδεής, απευθυνόμενος στις ποικιλώνυμες ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων, ζητώ να μάθω αφού το κατανοήσω καλά, ώστε να αποφασίσω πού και πώς θα κατευθύνω την ψήφο μου, τι το συγκεκριμένο υπάρχει στις ποικίλες εκδοχές της αλήθειας που επικαλούνται στα τηλεοπτικά και τα χάρτινα μπαλκόνια.
Το γνωρίζω από την εποχή του Ηράκλειτου και των μαθητών του, των σοφιστών, τους οποίους εγώ τουλάχιστον τιμώ ως τους πρώτους επιστήμονες της πνευματικής ιστορίας (κατανοώντας ωστόσο και την πολεμική του Σωκράτη και τις προκαταλήψεις, αριστοκρατικές άλλωστε, του Πλάτωνος) ότι η αλήθεια είναι σχετική και πιθανόν η απόλυτη αλήθεια, αν υπάρχει και δεν είναι φάντασμα και μορμολύκειο, είναι αρχή απόλυτη, αυτονόητα και λογικά αυταρχική, τυραννική και τρομακτική. Η αλήθεια είναι σχετική, αλλά οφείλει να είναι συγκεκριμένη.
Πρέπει να γνωρίζουμε και επιμέρους αναγνωρίσιμα στοιχεία της. Πώς μπορεί και ο ξεροκέφαλος και πεισματάρης γαϊδαράκος να καταλάβει τη συγκεκριμένη αλήθεια, αν η ίδια δεν προσφερθεί να συγκριθεί…..
Σχετική η αλήθεια, είπαμε. Τι καταλαβαίνει ο γαϊδαράκος από καθεμιά ξεχωριστά. Αυτός πρέπει να κατανοήσει, γιατί αυτός ως υποζύγιο θα φορτωθεί τα βάρη, αυτός θα μεταφέρει το φόρτωμα, αυτός θα χρειαστεί παχνί, σαμάρι, δρόμο χωρίς γκρεμούς, νερό και πανδοχεία. Προβλέπεται από τη συγκεκριμένη γενική σχετικά αλήθεια σανός και αυτός θα τον προστατέψει από τις ενοχλητικές αλογόμυγες.
Κ. Γεωγουσόπουλος, ΤΑ ΝΕΑ, 9 Ιουνίου 2012
…Μία εβδομάδα πριν από τις καθοριστικές για το μέλλον αυτής της τραγικής χώρας εκλογές νιώθω σαν τον γαϊδαράκο του Μπρεχτ και άλλοτε με παράπονο, άλλοτε θυμωμένος και άλλοτε περιδεής, απευθυνόμενος στις ποικιλώνυμες ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων, ζητώ να μάθω αφού το κατανοήσω καλά, ώστε να αποφασίσω πού και πώς θα κατευθύνω την ψήφο μου, τι το συγκεκριμένο υπάρχει στις ποικίλες εκδοχές της αλήθειας που επικαλούνται στα τηλεοπτικά και τα χάρτινα μπαλκόνια.
Το γνωρίζω από την εποχή του Ηράκλειτου και των μαθητών του, των σοφιστών, τους οποίους εγώ τουλάχιστον τιμώ ως τους πρώτους επιστήμονες της πνευματικής ιστορίας (κατανοώντας ωστόσο και την πολεμική του Σωκράτη και τις προκαταλήψεις, αριστοκρατικές άλλωστε, του Πλάτωνος) ότι η αλήθεια είναι σχετική και πιθανόν η απόλυτη αλήθεια, αν υπάρχει και δεν είναι φάντασμα και μορμολύκειο, είναι αρχή απόλυτη, αυτονόητα και λογικά αυταρχική, τυραννική και τρομακτική. Η αλήθεια είναι σχετική, αλλά οφείλει να είναι συγκεκριμένη.
Πρέπει να γνωρίζουμε και επιμέρους αναγνωρίσιμα στοιχεία της. Πώς μπορεί και ο ξεροκέφαλος και πεισματάρης γαϊδαράκος να καταλάβει τη συγκεκριμένη αλήθεια, αν η ίδια δεν προσφερθεί να συγκριθεί…..
Σχετική η αλήθεια, είπαμε. Τι καταλαβαίνει ο γαϊδαράκος από καθεμιά ξεχωριστά. Αυτός πρέπει να κατανοήσει, γιατί αυτός ως υποζύγιο θα φορτωθεί τα βάρη, αυτός θα μεταφέρει το φόρτωμα, αυτός θα χρειαστεί παχνί, σαμάρι, δρόμο χωρίς γκρεμούς, νερό και πανδοχεία. Προβλέπεται από τη συγκεκριμένη γενική σχετικά αλήθεια σανός και αυτός θα τον προστατέψει από τις ενοχλητικές αλογόμυγες.
Κ. Γεωγουσόπουλος, ΤΑ ΝΕΑ, 9 Ιουνίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου